Podział faktoringu ze względu na zakres ryzyka:
- właściwy (inaczej: pełny, bez regresu, wierzytelnościowy) – faktor przejmuje pełną odpowiedzialność za wykupioną należność, co oznacza, że w przypadku ewentualnych problemów z wypłacalnością kontrahenta to faktor, nie faktorant, zajmuje się windykacją. W momencie sprzedaży bezspornej wierzytelności, faktorant całkowicie oddelegowuje całą odpowiedzialność. To stosunkowo droższa forma faktoringu z uwagi na większą prowizję związaną z ryzykiem po stronie faktora. Po wykupie faktury, wypłaca faktorantowi zaliczkę, pomniejszoną o odsetki dyskontowe i prowizję. Resztę kwoty wypłaca w momencie uregulowania płatności przez dłużnika.
- niewłaściwy (inaczej: niepełny, z regresem) – odpowiedzialność za wypłacalność dłużnika pozostaje po stronie firmy. W tym przypadku faktor nie kupuje wierzytelności, ponieważ w przypadku niewypłacalności kontrahenta, to na firmie ciąży obowiązek rozliczenia.
- mieszany – połączenie tych dwóch typów. Strony określają w umowie kwotę, do wysokości której to faktor odpowiada za niewypłacalność kontrahenta. Po przekroczeniu tego limitu, odpowiedzialność przechodzi na faktoranta.
Podział faktoringu ze względu na jawność:
- otwarty (inaczej: jawny) – kontrahent przedsiębiorcy dowiaduje się o przejęciu wierzytelności przez faktora zaraz po zawarciu umowy. Dokonuje się to poprzez cesję.
- ukryty (inaczej: niejawny, cichy, tajny) – kontrahent nie dowiaduje się o przejęciu wierzytelności przez faktora, płatności przelewa na konto faktoranta.
- półotwarty – kontrahent dowiaduje się o przejęciu wierzytelności przez faktora przy ewentualnym wezwaniu do zapłaty w przypadku opóźnienia z zapłatą.
Podział faktoringu ze względu na kryterium bilansowe (aktywa/pasywa):
- faktoring klasyczny – finansowanie należności handlowych z odroczonym terminem płatności
- faktoring odwrotny – finansowanie zobowiązań handlowych z odroczonym terminem płatności
Podział faktoringu ze względu na terytorium:
- krajowy – dedykowany do finansowania odbiorców w Polsce
- międzynarodowy – dedykowany do finansowania odbiorców/dostawców w poza granicami naszego kraju. Dzieli się on na dwa podtypy:
- importowy – dla firm, które sprowadzają towary z zagranicy do Polski;
- eksportowy – dla firm, które sprzedają towary za granicę.
Podział faktoringu ze względu na zakres usług:
- globalny – faktorant przekazuje faktorowi wszystkie faktury. To korzystne rozwiązanie szczególnie dla osób prowadzących handel zagraniczny i wystawiają faktury z długim terminem spłaty.
- pojedynczy – faktorant przekazuje faktorowi kilka faktur, traktując faktoring jako rozwiązanie doraźne.
Podział faktoringu ze względu na instytucję:
- bankowy – faktoring świadczony jest przez bank. To co przede wszystkim odróżnia faktoring bankowy to to, że ofertę kierują do dużych przedsiębiorstw, które mają już udokumentowaną historię kredytową. W stosunku do pozabankowych podmiotów, oferują najczęściej korzystniejsze warunki cenowe oraz dużo większe limity faktoringowe
- pozabankowy – faktoring świadczony jest przez firmy faktoringowe. Koszt oferowanych rozwiązań jest nieco wyższy w stosunku do faktoringu z banku, ale wymogi i restrykcje są zdecydowanie mniejsze. Z usług może skorzystać każde przedsiębiorstwo, niezależnie od jego rozmiaru i branży, w której prowadzi działalność.
Podział faktoringu ze względu na dokonanie płatności:
- dyskontowy (inaczej: przyśpieszony) – faktor uruchamia środki i jednocześnie dyskontując wartość prowizji i odsetek do terminu płatności
- zaliczkowy – faktor uruchamia określoną w umowie zaliczkę a koszty nalicza po rozliczeniu faktury przez kontrahenta lub w terminie płatności faktury
- wymagalnościowy (inaczej: terminowy) – środki są wypłacane faktorantowi zgodnie z terminami na fakturze.
Inne formy faktoringu:
- xmetafaktoring – w procesie pośredniczy bank faktoranta.
- faktoring powierniczy – faktor jest upoważniony przez bank faktoranta do wykonywania czynności usługowych.
- faktoring zmodyfikowany – faktorant wykonuje szereg czynności dodatkowych, które zazwyczaj są w obowiązku faktora.